اسم تجاری در اصطلاح قانونی

اسم تجاری در اصطلاح قانونی اسمی است که برای محصول یا خدماتی در اداره علائم تجاری و طرح های صنعتی به ثبت می رسد و معرف محصول یا خدمات می باشد. انتخاب اسم برای یک ثبت برند و علامت تجاری در آینده شغلی و نیز مطرح شدن آن برند تاثیر به سزایی در به یاد ماندن در اذهان مشتریان خواهد داشت. در ادامه به اسم تجاری در قوانین اشاره می کنیم. با ما همراه باشید.

شرایط انتخاب اسم تجاری در اصطلاح قانونی

در قانون تجارت در ادارات ایران تعریف خاصی از انتخاب اسم تجاری بیان نشده است، اما در ماده ۵۷۷ این صورت استنباط می شود که از دیدگاه قانون، اسم تجاری اسمی بوده که صاحب فعالیت اقتصادی برای کسب و کار خود و مطرح شدن در بین مشتریان انتخاب می کند که باید گویای ویژگی های فعالیت وی باشد.

از سویی در بند ج ماده ۳۰ قانون جدید ثبت اختراعات، به موضوع نام تجاری بدین صورت پرداخته که نام تجاری را اسم با معنی و دارای هویت محصول و خدمات معرفی کرده.

به نظر می رسد که «نام» به شخص حقیقی و «عنوان» به شخص حقوقی و شرکتهای تجاری بر می گردد. مجتمع ثبتی پایش بعدا در مورد «عنوان» در شرکت ها مطالبی خواهیم آورد.

البته ممکن است که این دو لفظ مترادف بکار برده شوند. مثلاً در کشور کویت یا کشور مغرب به جای “اسم تجاری” عبارت “عنوان تجاری در قانون استعمال شده است.

نام تجارتی، اسم با عنوانی است که نمایانگر یا مشخص کننده فعالیت تاجر باشد.

لكن باید گفت با توجه به همین مقررات موجود قانونگذار ایرانی مقصود از اسم تجاری را تعیین کرده است. آن را اسمی می داند که هر تاجری، اعم از اینکه شخص حقیقی باشد یا حقوقی، برای تمیز فعالیت تجاری اش اتخاذ می کند.

البته لازم است که به وضوح از سایر اسماء تجاری متفاوت باشد. نیز نبایستی از اسامی بیگانه باشد، زیرا مطابق قانون و آیین نامه ممنوعیت استفاده از الفاظ بیگانه، استفاده از الفاظ سایر زبانها به عنوان نام یا علامت تجاری ممنوع است.

همچنین اسم تجاری نباید متضمن تعبیری که مخالف نظم عمومی یا موجب گمراهی و تضلیل مردم با ایجاد ایهام در مورد موقعیت یا به حقیقت فعالیت تجاری وی می شود، باشد.