درباره عناصر تشکیل دهنده شرکت

عناصر تشکیل دهنده شرکت را می توان اعضاء، سرمایه، موضوع و غیره دانست. در این مطلب به بررسی کلیۀ این عناصر خواهیم پرداخت.

در حقوق مدنی، شرکت به دو معنای عام و خاص به کار رفته است. در معنای عام، شرکت عبارت از عقدی است که در آن طرفین، سرمایه یا کار خود را برای رسیدن به سودی خاص جمع می کنند.

شرکت تجارتی را می توان چنین تعریف کرد:

شرکت تجارتی، قراردادی است که به موجب آن دو یا چند نفر توافق می کنند سرمایه مستقلی را که از جمع آورده های آنها تشکیل می شود.

ایجاد کنند و به مؤسسه ای که برای انجام مقصود خاصی تشکیل می گردد، اختصاص دهند و در منافع و زیان های احتمالی حاصل از به کار گیری سرمایه سهیم شوند.

عناصر تشکیل دهنده شرکت

شرکت، به عنوان یک عمل حقوقی، مستلزم همکاری دو یا چند شخص است. این همکاری صرفا زاییده قراردادی نیست که طرفین آن را منعقد کرده اند، بلکه تابع مکانیسمی است.

که قانون گذار در اختیار شرکا قرار داده تا سرمایه های فردی خود را برای رسیدن به هدفی خاص که بردن سود است به سرمایه جمعی تبدیل کنند.

همکاری دو یا چند نفر شرکت باید لااقل دارای دو عضو باشد و هر یک، چیزی به شرکت بیاورد که روی هم، سرمایه شرکت را تشکیل می دهد.

تعدد شركا

شرکت، چه در حقوق مدنی و چه در حقوق تجارت ایران، در صورتی ایجاد می شود که لااقل دو نفر در ایجاد آن سهیم باشند.

در حقوق مدنی، شرکت جز با همکاری لااقل دو نفر به وجود نمی آید؛

اما در حقوق تجارت، وضع قدری متفاوت است:

شرکت سهامی لااقل با همکاری سه نفر تشکیل می شود (ماده ۳ لایحه قانونی ۱۳۴۷)، آن هم در صورتی که از نوع سهامی خاص باشد.

والا در مورد شرکتهای سهامی عام، شرکت تشکیل نمی شود مگر با همکاری لااقل پنج نفر سهامدار.

در هیچ یک از انواع شرکتها، حداکثر شرکا به تعداد به خصوصی محدود نیست و حتی تعداد شرکای بعضی از شرکتهای سهامی ممکن است به هزاران نفر برسد.

آوردن حصه

هر یک از شرکا حصه ای به شرکت می آورند که به آورده» تعبیر می شود و همان سرمایه فردی هر یک از شرکاست که جمع آن با آورده های دیگر شرکا، سرمایه شرکت را تشکیل خواهد داد.

آورده می تواند صوری گوناگون داشته باشد. ماده ۲۶ سابق قانون تجارت، این نکته را به صراحت بیان کرده بود.

به موجب این ماده: «سهام غیر نقدی سهامی است که درازای آن به جای وجه نقد چیزی از قبیل کارخانه و اعتبارنامه و غیره داده می شود.» البته منظور از سهم غیر نقدی، آورده غیر نقدی است.

نقش عناصر تشکیل دهنده شرکت و سود و تقسیم آن میان شرکا

از خصایص عمده شرکت این است که هدف از تشکیل آن جستجوی سود و تقسیم آن میان شرکاءست.

البته جستجوی سود، همیشه به سود نمی انجامد و شرکا ممکن است متضرر هم بشوند که در این صورت، باید در زیان وارد نیز سهیم باشند.

طرز تقسیم سود و زیان اصل شرکت شرکا در سود و زیان را قسمت اول ماده ۵۷۵ قانون مدنی به این عبارت بیان کرده است:

«هریک از شرکا به نسبت سهم خود در نفع و ضرر سهیم می باشند.»

پس هر شریکی با ورود در شرکت باید خطر ناشی از فعالیت آن را لااقل در حد سهم خود تحمل کند.

نسبت شرکت در سود و زیان را نیز قانون گذار معین کرده است:

هر شریک به نسبت آنچه آورده در سود و زیان سهیم است و اگر آورده های شرکا مساوی باشد، شرکاء به نحو مساوی سود و زیان را میان خود تقسیم می کنند.

در صورتی که نیاز به انجام خدمات تنظیم دفاتر پلمپ تجاری را جزو موارد اجرایی در زمان پس از ثبت شرکت دارید ما در مجتمع ثبتی پایش راهنمای تخصصی شما در این مسیر خواهیم بود تنها کافی است با ما تماس بگیرید.