قرارداد شرکا در شرکت های تجاری

قرار داد شرکا در شرکت های تجاری بستگی به توافق آنها دارد. که علی الصول در اساسنامه شرکت عنوان می شود. از این رو برای ارائه خدمات بهتر و راهنمایی های لازم در این خصوص متن زیر به تحریر درآمده تا راهنمای مناسب شما باشد. در ادامه بهتر است همراه ما باشید و در صورت پیش آمدن هر سوالی در زمینه قرارداد شرکت تجاری با مجتمع ثبتی پایش تماس بگیرید.

قراردادهای شرکت تجاری

شرکت تجارتی نتیجه قرارداد شرکت می باشد که توسط شرکاء و سهامداران منعقد می شود لذا در این مبحث در خصوص این قرارداد بحث خواهیم نمود و در صورتی که این قرارداد مواجه با خللی باشد، شرکت ممکن است مواجه با بطلان اعم از مطلق یا نسبی گردد.

قانون مدنی لازم الاتباع است و چون بر طبق مقررات قانون تجارتی ثبت و اعلام شود نسبت به اشخاص ثالث نیز سندیت خواهد داشت به عقیده حقوقدان فوق الذکر شرایط اساسی صحت عقد شرکت غیر از قصد و رضا، اهلیت، موضوع معین، مشروعیت جهت معامله، شرط دیگری نیز می باشد.

آن اینکه مطابق مقررات قانونی ثبت شود. به نظر می رسد که ثبت عقد شرکت هر چند طبق مقررات قانون تجارت و نظامنامه قانون تجارت و قانون ثبت شرکت ها، لازم و ضروری است ولی نمی توان آن را شرط صحت عقد شرکت و هم ردیف قصد و رضاء و سایر شرایط اساسی صحت معامله مندرج در ماده ۱۹۰ ق.م دانست.

به نظر برخی دیگر مبنای هر شرکت تجاری عقدی است که بر اثر آن دو یا چند شخص برای انجام یک منظور تجاری اجتماع می کنند. ولی عقد شرکت با سایر عقود فرق دارد زیرا علاوه بر ایجاد تعهد، مثل سایر عقود، اثر مهم دیگری نیز دارد که ایجاد شخص حقوقی است. (ماده ۵۸۳ ق.ت)

قرارداد شرکا در شرکت های تجاری

در ایران برای اینکه شرکتی به وجود آید و بالنتيجه حق تعقیب طلبکاران احتمالی در اکثر موارد منحصر به اموال شرکت گردد باید چند شخص (لااقل دو) در آن دخالت داشته باشند در حالی که در حقوق انگلستان نوعی شرکت وجود دارد.

(شرکت شخص واحد) که یک شخص می تواند به تنهایی قسمتی از دارایی خود را به موضوع معینی اختصاص داده و شرکتی به وجود آورد.

بنابراین قرارداد شرکا در شرکت های تجاری اصولاً در عقد شرکتی که حداقل دو شخص باید وجود داشته باشند. در حقوق ایران عقد شرکت با یک شخص قابل تشکیل نیست. قانون مدنی در ماده ۵۷۱ شرکت را به این صورت تعریف می کند.

«شرکت عبارت است از اجتماع حقوق مالكين متعدد در شئ واحد به نحو اشاعه» بنظر برخی این تعریف مربوط به عقد شرکت نیست.

بلکه به اثر این عقد نظر دارد پس تعریف ماده ۵۷۱ قانون مدنی در مورد شرکت های تجارتی صادق نیست. تعریف قانون مدنی فرانسه بهتر از تعریف ماده ۵۷۱ قانون مدنی ایران است. طبق ماده ۱۸۳۲ ق.م.ف

«شرکت عقدی است که به موجب آن دو یا چند شخص توافق می کنند منافع احتمالی آورده مشترک را بین خود تقسیم کنند.»

ساختار قرار داد شرکت ها در زمان تاسیس

طبق ماده ۱ نظامنامه قانون تجارت وزارت عدلیه مصوب ۱۳۱۱ ، در هر محلی که اداره ثبت اسناد و دفتر اسناد رسمی موجود است، شرکت های تجارتی که در آن محل تشکیل می شود باید به موجب شرکت نامه رسمی تشکیل گردد، لذا با توجه به ماده ۱ نظامنامه قانون تجارت

اولاً: شرکت های تجارتی به موجب عقد شرکت تشکیل می گردد.

ثانياً: شرکت نامه مبین وقوع عقد شرکت است.

ثالثاً: این شرکتنامه بایستی بطور رسمی تنظیم گردد. بنابراین شرکت نامه مبين وقوع عقد شرکت بوده و با تنظیم شرکت نامه، شرکت تشکیل می گردد.

بنابراین برای تشکیل شرکت تجارتی تنظیم شرکت نامه اجباری می باشد. البته هر چند در برخی از شرکت ها (سهامی عام و خاص) زمان تشکیل شرکت بعد از تنظیم شرکت نامه با اظهارنامه و در زمان قبولی سمت به صورت کتبی توسط مدیران و بازرس یا بازرسان شرکت باشد. (ماده ۱۷ لایحه اصلاحی)

قرارداد شرکا در شرکت های تجاری

بنابراین با توجه به مطالب فوق می توان گفت که «قرارداد شرکا در شرکت های تجاری نوعی قرارداد تجاری می باشد که حداقل بین دو یا چند شخص جهت ایجاد شخص حقوقی بر طبق مقررات قانونی منعقد می شود. هدف از آن تشکیل شرکت تجارتی می باشد به نحوی که شرکاء و مؤسسین طبق مقررات قانون تجارت و لایحه اصلاحی و اساسنامه شرکت حق فسخ شرکت یا انحلال آن را نیز دارا می باشند.»

بدیهی است که از آنجا که شرکت های تجاری به انواع مختلف تقسیم می شود که مقررات مربوط به تشکیل و فعالیت آنها از همدیگر متفاوت است. لذا ارائه تعریف واحد در خصوص شرکت تجارتی و قرارداد شرکت امکان پذیر نمی باشد. لذا تعاریف ارائه شده نیز تعریف جامع و مانعی نخواهد بود هر چند سعی شد که تا حدود زیادی تعاریف جامع و مانعی ارائه شود.