اجازه بهره برداری از علامت تجاری

اجازه بهره برداری از علامت تجاری برای مالک علامت تجاری علاوه بر حق انحصاری استفاده از علامت خویش می تواند این حق را تحت عنوان اجازه بهره برداری، به دیگران اعطا نماید.

اعطای این مجوز صور گوناگونی دارد که در این مبحث تحت دو گفتار، او به حق اعطای اجازه بهره برداری و ثانيا به انواع این گونه مجوز می پردازیم.

راهنمای اجازه بهره برداری از علامت تجاری

مالک علامت تجاری حق استفاده انحصاری از آن را دارد مگر در صورتیکه مالک چنین اختیاری را به دیگری اعطا نماید.

یکی از طرق معمولی که مالک علامت تجارتی استفاده از آنرا به دیگری می سپارد قرار داد لیسانس (مجوز بهره برداری) می باشد.

قرارداد مجوز بهره برداری، قراردادی است که به موجب آن متقاضی ثبت علامت تجاری و یا مالک علامت ثبت شده، به شخص دیگری در مقابل پرداخت مبلغی رویال تی و یا رایگان، اجازه بهره برداری از علامت را به اشخاص می دهد. بنابراین یک چنین پیمانی، به «قرارداد اجاره اشیاء، شباهت بسیار دارد.

این قرارداد را می توان از سوی دیگر، به «پیمان همزیستی» یا تنظیم حدود استفاده از علامت تشبیه کرد که به موجب آن صاحبان علائمی که ممکن است با یکدیگر در تعارض و برخورد قرار گیرند. ضمن عقد پیمانی خودشان حدود استفاده یکدیگر را تعیین می کنند تا بدین ترتیب از پیدایش ابهام و برخورد پرهیز شود.

قرارداد مطرح شده، تحت شرایط خاص و مشخصی برای مدت معلومی ارائه می شود و این امکان را دارد که بصورت انحصاری و یا غیر انحصاری تنظیم و ارائه شود. در اصطلاحات قانونی به این قرارداد لیسانس می گویند.

این نکته را در نظر داشته باشید که جوازی که به گیرنده علامت تجارتی واگذار می شود صرفا اجازه استفاده از علامت و نیز بهره مندی ازحقوق و جلوگیری از استفاده دیگر افراد از علامت و بهره مندی ازحق بهره برداری علامت بر طبق قرارداد تا مدت مشخص شده می باشد.

با عقد قرارداد و واگذاری علامت تجاری در واقع تمام مزایا و حقوق استفاده از علامت تجاری را به خریدار آن واگذار کرده و وی دیگر مالک و بهره بردار آن می باشد.

بهره بردار اساس اجازه ندارد که مجوز بهره برداری را منتقل کند یا مجوز بهره برداری فرعی اعطاء نماید. مگر اینکه چنین حقوقی صراحتاً طی قرار داد به وی اعطاء شده باشد. بدیهی است در چنین حالتی انتقال مجوز یا اعطاء مجوز فرعی فاقد اشکال است.

انتقال حق مالکیت علامت تجاری

مالک علامت تجارتی می تواند به اشخاص ثالث اعم از اشخاص حقیقی یا حقوقی اجازه داده تا آنها هم با استفاده از امتیازات دارنده علامت تجارتی در قلمرو دیگری مانند منطقه یا دیگر کشورها اقدام به تولید کالا و یا ارائه خدمات نمایند.

البته در چنین حالتی مالک ثبت برند یا  علامت تجارتی باید به صورت مستقیم یا غیر مستقیم بر عملکرد شخص یا اشخاص نظارت داشته باشد و بر کیفیت و کمیت خدمات توسط شخص گیرنده مجوز، نظارت نماید.

همچنین «لیسانس بهره برداری از علامت تجارتی امکان استعمال علامت تجارتی توسط شخصی غیر از مالک علامت را فراهم می سازد. لیسانس علامت تجارتی معمولاً به همراه تنظیم قراردادی در خصوص نحوه استعمال از علامت توسط گیرنده ليسانس می باشد.

اعطاء ليسانس به معنای انتقال مالکیت علامت تجارتی نمی باشد مالکیت علامت همچنان از آن اعطاء کننده لیسانس می باشد. اثر ليسانس، اجازه دارنده آن در استعمال علامت تجارتی است بدون اینکه استعمال را بتوان نقض حقوق علامت تجارتی دانست.

نقل و انتقال ثبت علامت تجاری

ماده ۱۹ آیین نامه اصلاحی در این خصوص مقرر می داشت :

«در مواردی که صاحب علامت یا قائم مقام قانونی او استفاده از آن را به دیگری اجازه دهد. این اجازه در صورتی معتبر خواهد بود که اجازه مربوطه در ایران به ثبت رسیده باشد.

در مواردی که اجازه استفاده از علامت تجارتی به امضاء صاحب علامت و استفاده کننده رسیده باشد. ثبت اجازه نامه مزبور به تقاضای کتبی صاحب علامت یا نماینده مجاز او و یا استفاده کننده رسیده باشد.

ثبت اجازه نامه مزبور به تقاضای کتبی صاحب علامت یا نماینده مجاز او و با استفاده کننده صورت خواهد گرفت.