انواع آورده های غیر نقدی

در این مقاله که توسط تیم ثبتی پایش نوشته شده کوشیده ایم درباره انواع آورده های غیر نقدی شرکتها توضیحاتی را ارائه کنیم. آورده های غیرنقدی انواع و اقسام مختلفی دارند که می توان آنها را در سه قسمت کلی مورد بحث و بررسی قرار داد که عبارتند از: اموال مادی، اموال غیرمادی و حرفه و صنعت و کار.

انواع آورده های غیر نقدی

اول – اموال مادی

اموال مادی به اموالی گفته می شود که وجود عینی خارجی قابل لمس و اشاره داشته باشند که معمولاً به دو نوع منقول و غیر منقول تقسیم می شوند.

قانون مدنی در ماده ۱۲ در تعریف مال غیرمنقول مقرر داشته است: «مال غیرمنقول آن است که از محلی به محل دیگر نتوان نقل نمود اعم از اینکه استقرار آن ذاتی باشد یا به واسطه عمل انسان به نحوی که نقل آن مستلزم خرابی یا نقص خود مال یا محل آن شود.» ماده ۱۹ نیز در مقام بیان خصوصیات و ویژگی های مال منقول مقرر نموده است: «اشیائی که نقل آن از محلی به محل دیگر ممکن باشد بدون اینکه به خود مال یا محل آن خرابی وارد آید، منقول است.»

اموال مادی اعم از منقول و غیرمنقول را به دو صورت عین و منفعت می توان به عنوان آورده در شرکت قرار داد که به هریک از آنها اشاره می شود.

الف – عين اموال مادی

منظور از آوردن عین اموال مادی اعم از منقول و غیر منقول به عنوان آورده به شرکت تجاری این است که مالک عین که متقاضی ورود به شرکت در شرف تأسیس می باشد مالکیت آن را به شرکت انتقال دهد.

ب- منفعت ممکن است در مواردی شخصی که می خواهد شریک یک شرکت تجاری بشود به جای اینکه عین آورده مادی را به شرکت منتقل کند منافع آن را در اختیار شرکت قرار دهد تا شرکت بتواند از منافع مال مزبور مانند ساختمان استفاده نموده و ارزش مالی منافع ساختمان را به عنوان آورده او منظور نماید. بدیهی است در اینگونه موارد برای تعیین ارزش آورده شریک مزبور دو اقدام لازم و ضروری است.

اموال غیرمادی

اموال غیر مادی اموالی هستند که وجود خارجی قابل لمس و اشاره ندارند ولی جامعه وجود آن را اعتبار کرده و قانون هم آن را شناخته است مانند حق ثبت اختراع، حق تالیف، سرقفلی، حق کسب و پیشه یا تجارت، اسم تجارتی و علائم تجاری و غیره حقوقدانان دایره اموال غیرمادی را توسعه داده و هر نوع حق مالی را از افراد آن دانسته اند.

بنابراین کلیه حقوق عینی (غیر از حق مالکیت) مانند حق ارتفاق، حق انتفاع و همچنین حق دینی (طلب) از اموال غیرمادی به شمار می رود. در مورد اینکه آیا شخص می تواند طلب خود از دیگران را به عنوان آورده به شرکت بیاورد یا نه؟ اگرچه قانون تجارت حکم صریحی ندارد ولی از تأكيد قانونگذار بر لزوم تسلیم آوردهها به شرکت می توان عدم جواز آن را استنباط کرد.

با توجه به اینکه اموال غیرمادی نیز مانند اموال مادی قابل انتقال می باشند لذا دارنده اموال مزبور می تواند حقوق خود نسبت به این اموال را به عنوان آورده به شرکت تجاری بیاورد. البته اموال غیرمادی از این جهت که نیاز به تقویم دارند با اموال مادی مشابهت دارند و همچنین نحوه تقویم آنها نیز یکسان است.

نکته قابل توجه این است که اموال غیرمادی مانند حق اختراع و حق تأليف را می توان به دو صورت به طور دائم یا به طور موقت به شرکت انتقال داد. بدیهی است در صورت اخير، بعد از انقضای مدت، مال مزبور به خود شریک مسترد می گردد بدون آنکه در سهم او در شرکت تغییری ایجاد شده باشد. از حیث تلف و عدم امکان استفاده از اموال غیرمادی قبل از انقضای مدت باید همانند اموال مادی بخصوص منافع عمل نمود.

حرفه، صنعت و کار

یکی از انواع آورده های غیرنقدی، عبارت از حرفه، صنعت و کار می باشد. منظور این است که متقاضی ورود به شرکت ممکن است دارای تخصص لازم در خصوص موضوع شرکت در شرف تاسیس باشد یا از تجربه مدیریتی خوبی برخوردار باشد یا از نیروی کار و شایستگی هایی برخوردار باشد که شرکت بعد از تشکیل به آنها نیاز خواهد داشت

دکتر اسکینی با اشاره به اینکه در فرانسه آوردن صنعت در شرکتهای با مسئولیت محدود و سهامی ممکن نیست زیرا طلبکاران این شرکتها حق مراجعه به دارایی شرکا را ندارند.

تنها تضمین پرداخت طلب آنها سرمایه شرکت است که باید از اموال مادی یا غیر مادی باشد، تصریح کرده اند که در حقوق ایران چنین ممنوعیتی وجود ندارد. در همه شرکتهای تجاری از جمله شرکتهای با مسئولیت محدود و سهامی، قسمتی از آوردهها می تواند از صنعت یک یا چند شریک تشکیل شود.

نکته قابل توجه این است که شدت و نفوذ اشخاص در ادارات دولتی و غیره نمی تواند به عنوان آورده لحاظ شود. زیرا این امر نامشروع بوده و نمی توان از آن حمایت کرد ولی اگر شهرت تجاری و بازرگانی شخص دارای سابقه طولانی بوده و شهرت مزبور به شرکت اجازه تحصیل اعتبار در نزد بازرگانان و بانک ها را به شرکت بدهد، چنین امری صحیح بوده و اشکالی نخواهد داشت.