در کنار ترتیبات انتقالی و همکاری های فنی و نیز ترتیبات نهادی مقرر در موافقت نامه که قواعدی نوین به شمار می آیند، بایستی ریشه ی موافقت نامه را در کنوانسیون های دیرین جست؛ زیرا به موجب بندا ماده ۲ این موافقت نامه، اعضای سازمان جهانی تجارت در مورد بخشهای دوم، سوم و چهارم موافقتنامه -- که عمده ی قواعد به شمار می آیند - مکلفند مواد ۱ تا ۱۲ و ماده ۱۹ کنوانسیون پاریس را رعایت نمایند. با این حکم، تمامی قواعد ماهوی کنوانسیون پاریس در موافقتنامه گنجانده می شود.
قواعد مربوط به حق اختراع
اصول و قواعد مقرر در بخش اول موافقت نامه، همانند دیگر طبقات حقوق مالکیت فکری، در مورد حق اختراع نیز اجرا می شود. صدور گواهی نامه ی اختراع برای محصولات و فرایندها در تمام زمینه های فنی با رعایت شرایطی امکان پذیر است و در اعطای حق اختراع، تبعیض به جهت مکان، نوع فناوری و محل صدور و ورود محصول روا نیست. بر انتقال پذیری حق اختراع تأكيد، شرایط ویژه ای برای افشای اختراع در اظهارنامه ی اختراع الزامی شده و در موارد ضبط یا ابطال گواهی نامهی حق اختراع امکان تجدیدنظر قضایی پیش بینی شده است. بار اثبات دعوا با رعایت شرایطی بر عهده ی نقض کننده ی مدعی حق اختراع می باشد. "
از آن جایی که موافقتنامهی جنبه های مرتبط با تجارت حقوق مالکیت فکری براساس ماهیت و موضوع خود ناظر بر حقوق اقتصادی و مالی ناشی از مالکیت فکری است، بنابراین حقوق غیرمالی مالکیت فکری، موضوع این موافقت نامه نمیباشد؛ بدین ترتیب همانگونه که موافقتنامه به عنوان یکی از مصادیق حقوق مالکیت فکری، در بندر ماده ۹ تبعیت دولتهای عضو را از رعایت حقوق اخلاقی و غیرمالی پدیدآورندگان الزامی نکرده، در مورد حقوق غیرمالی ناشی از اختراعات نیز با توجه به ملاک حکم یاد شده و مبانی و اهداف موافقت نامه، رعایت حقوق غیراقتصادی اختراعات در چهارچوب موافقت نامه و سازمان جهانی تجارت الزام آور نمی باشد و حقوقی از این بابت از جانب اعضاء و اتباع آنها به استناد موافقت نامه قابل مطالبه نیست.